Simca Versailles van Eric Zwijnenberg
Voorgeschiedenis
Na twee Peugeots 203 kocht mijn vader, P.Th. Zwijnenberg (1912-1996) in december 1955 een Ford Versailles. Ik was toen 13 jaar oud. Vandaar het jeugdsentiment en de "zwak" die ik altijd heb gehad voor dit prachtige type auto.
Helaas zijn er maar heel weinig foto's gemaakt van mijn vaders Versailles. In 1954 was mijn vader namelijk begonnen met filmen, en bleef het fototoestel vrijwel onaangeroerd. Ik heb slechts vier foto's in onze albums kunnen vinden:
Dec. 1956. De Ford
Versailles in Wuppertal
Dec. 1956 ergens in de sneeuw in Sauerlland
Foto genomen vanuit de Schwebebahn.
In de strenge winter
1962/'63 bevroor het IJsselmeer
Op de Herengracht in Amsterdam voor ons huis,
zo sterk dat men met de auto over de Gouwzee naar
met mijn vader en moeder. November 1963.
Marken kon rijden. Deze foto van mijn vader (filmend)
en onze Ford Versailles is genomen in febr. 1963.
Eerst nog wat
bijzonderheden over mijn vaders Versailles:
Op 23 december 1955 (ik was toen 9 jaar) kreeg mijn vader de Ford
Versailles, met een V8-motor. Gekocht bij garage Tabak in de Wijdesteeg in
Amsterdam. Hij ruilde toen zijn tweede Peuegot 203 in. Ik herinner me nog het
ophalen van de auto, op mijn moeders verjaardag, als de dag van gister. Wat een
overgang van zo'n 4 cilinder Peugeot naar zo'n grote slee met 8 cilinders. In de
tijd daaraan voorafgaande heeft mijn vader lang gedubd over wat zijn nieuwe auto
moest worden. Hij heeft ook nog gekeken naar een Wolseley of een Riley herinner
ik me.
De Versailles was wit met een zwart dak, en mijn vader had er (door Hollandia
meen ik) een stalen schuifdak in laten zetten. Dat waren we zo gewend van de
twee Peugeots 203.
Het kenteken werd TG-89-04 (ik hoef het niet eens op te zoeken, dat weet ik na
54 jaar nog uit mijn hoofd).
We hebben de Versailles (toen nog Ford, kort daarna werd het Simca) bijna negen
jaar gehad. Toen werd mijn vader een keer gebeld door garage Den Hartog op de
Herengracht of hij even wilde komen kijken, want het was niet zo best gesteld
met de auto, bleek toen hij op de brug stond. De kokerbalken waren totaal
verrot. Verder rijden was eigenlijk onverantwoord.
In die acht jaar had mijn vader trouwens de motor nog een keer laten reviseren
en de wagen opnieuw laten spuiten.
De Versailles werd in nov. 1964 naar sloperij "'t Kneusje" gebracht, en mijn
vader kocht zijn eerste Peugeot 404 (een groene).
In mei 1964 haalde ik (net 18 geworden) mijn rijbewijs, dus ik heb nog ruim 5
maanden in de Versailles kunnen rijden. Maar we hadden inmiddels ook onze eerste
DAF, en daar reed ik meestal mee.
Nog een herinnering: toen mijn vader al wist dat de auto gevaarlijk doorgeroest
was, werd hij een keer aangesproken door een agent. Niet vanwege een bekeuring,
maar omdat die agent de auto wel wilde overnemen. Om met z'n gezin mee te kunnen
toeren. Mijn vader vond dat onverantwoord, en zei dat de auto niet te koop was
en naar de sloop ging. Toch drong de agent nog aan! Maar mijn vader was
onvermurwbaar.
Mijn liefde voor de Ford Versailles is, net als voor de Peugeot 203, en
eigenlijk net als voor alle auto's die we hebben gehad, altijd gebleven. De
Versailles en aanverwante types Vedette zoals de Trianon, de Régence, de
Chambord, de Ariane etc. zag je kort na 1964 volledig uit het straatbeeld
verdwijnen.
Na de aanschaf van mijn eerste oldtimer, de Peugeot 203 in juli 2008, dacht ik
ook nog wel eens met heimwee terug naar de Versailles van ons. Aan Sander May
uit Breezand die het onderhoud aan mijn 203 verzorgt, vertelde ik natuurlijk ook
over onze Versailles, en hij vond er af en toe wel eens een te koop staan op een
Franse marktplaats-website.
Om een heel lang
verhaal kort te maken:
Op 25 oktober 2009 ziet Sander deze Simca Versailles uit 1956 in Frankrijk te koop staan:
Na heel veel e-mail uitwisseling met de verkoper (Sander is goed in Frans en
bemiddelde voor mij) rijden Sander en ik een maand later (27 nov. 2009) samen
naar Troyes (iets ten zuidoosten van Parijs) om naar de auto te kijken. Sanders
ervaring met Franse oldtimers die volgens de verkopers in goede staat zouden
zijn maar in de praktijk heel erg tegenvielen, gold niet voor deze auto. Hij was
gewoon in goede staat, met één uitzondering: de bekleding van de banken.
Maar dat kwam omdat de eigenaar nog nooit aan een geschikte stof had kunnen
komen.
Binnen een half uur was de koop gesloten, en nog een uurtje later waren we op
weg naar Nederland: ik in mijn nieuwe aanwinst en Sander er achteraan met zijn
eigen auto. Onderweg eenmaal overnacht in Reims.
De vorige eigenaar, Mons. Masullo
De auto wordt naar buiten gereden
Op weg naar
Nederland, bij een Franse tolweg
Mijn Peugeot en Versailles broederlijk bijeen
In het logboek op deze site leest u over de verdere lotgevallen van mijn Versailles.