Simca Versailles van Eric Zwijnenberg                                                                           

Voorgeschiedenis

Na twee Peugeots 203 kocht mijn vader, P.Th. Zwijnenberg (1912-1996) in december 1955 een Ford Versailles. Ik was toen 13 jaar oud. Vandaar het jeugdsentiment en de "zwak" die ik altijd heb gehad voor dit prachtige type auto.

Helaas zijn er maar heel weinig foto's gemaakt van mijn vaders Versailles. In 1954 was mijn vader namelijk begonnen met filmen, en bleef het fototoestel vrijwel onaangeroerd. Ik heb slechts vier foto's in onze albums kunnen vinden:


     Dec. 1956. De Ford Versailles in Wuppertal                                Dec. 1956 ergens in de sneeuw in Sauerlland
     Foto genomen vanuit de Schwebebahn.


     In de strenge winter 1962/'63 bevroor het IJsselmeer               Op de Herengracht in Amsterdam voor ons huis,
     zo sterk dat men met de auto over de Gouwzee naar              met mijn vader en moeder. November 1963.
     Marken kon rijden. Deze foto van mijn vader (filmend)
     en onze Ford Versailles is genomen in febr. 1963.

Eerst nog wat bijzonderheden over mijn vaders Versailles:
Op 23 december 1955 (ik was toen 9 jaar) kreeg mijn vader de Ford Versailles, met een V8-motor. Gekocht bij garage Tabak in de Wijdesteeg in Amsterdam. Hij ruilde toen zijn tweede Peuegot 203 in. Ik herinner me nog het ophalen van de auto, op mijn moeders verjaardag, als de dag van gister. Wat een overgang van zo'n 4 cilinder Peugeot naar zo'n grote slee met 8 cilinders. In de tijd daaraan voorafgaande heeft mijn vader lang gedubd over wat zijn nieuwe auto moest worden. Hij heeft ook nog gekeken naar een Wolseley of een Riley herinner ik me.
De Versailles was wit met een zwart dak, en mijn vader had er (door Hollandia meen ik) een stalen schuifdak in laten zetten. Dat waren we zo gewend van de twee Peugeots 203.
Het kenteken werd TG-89-04 (ik hoef het niet eens op te zoeken, dat weet ik na 54 jaar nog uit mijn hoofd).
We hebben de Versailles (toen nog Ford, kort daarna werd het Simca) bijna negen jaar gehad. Toen werd mijn vader een keer gebeld door garage Den Hartog op de Herengracht of hij even wilde komen kijken, want het was niet zo best gesteld met de auto, bleek toen hij op de brug stond. De kokerbalken waren totaal verrot. Verder rijden was eigenlijk onverantwoord.
In die acht jaar had mijn vader trouwens de motor nog een keer laten reviseren en de wagen opnieuw laten spuiten.
De Versailles werd in nov. 1964 naar sloperij "'t Kneusje" gebracht, en mijn vader kocht zijn eerste Peugeot 404 (een groene).

In mei 1964 haalde ik (net 18 geworden) mijn rijbewijs, dus ik heb nog ruim 5 maanden in de Versailles kunnen rijden. Maar we hadden inmiddels ook onze eerste DAF, en daar reed ik meestal mee.

Nog een herinnering: toen mijn vader al wist dat de auto gevaarlijk doorgeroest was, werd hij een keer aangesproken door een agent. Niet vanwege een bekeuring, maar omdat die agent de auto wel wilde overnemen. Om met z'n gezin mee te kunnen toeren. Mijn vader vond dat onverantwoord, en zei dat de auto niet te koop was en naar de sloop ging. Toch drong de agent nog aan! Maar mijn vader was onvermurwbaar.

Mijn liefde voor de Ford Versailles is, net als voor de Peugeot 203, en eigenlijk net als voor alle auto's die we hebben gehad, altijd gebleven. De Versailles en aanverwante types Vedette zoals de Trianon, de Régence, de Chambord, de Ariane etc. zag je kort na 1964 volledig uit het straatbeeld verdwijnen.

Na de aanschaf van mijn eerste oldtimer, de Peugeot 203 in juli 2008, dacht ik ook nog wel eens met heimwee terug naar de Versailles van ons. Aan Sander May uit Breezand die het onderhoud aan mijn 203 verzorgt, vertelde ik natuurlijk ook over onze Versailles, en hij vond er af en toe wel eens een te koop staan op een Franse marktplaats-website.

Om een heel lang verhaal kort te maken:
Op 25 oktober 2009 ziet Sander deze Simca Versailles uit 1956 in Frankrijk te koop staan:



Na heel veel e-mail uitwisseling met de verkoper (Sander is goed in Frans en bemiddelde voor mij) rijden Sander en ik een maand later (27 nov. 2009) samen naar Troyes (iets ten zuidoosten van Parijs) om naar de auto te kijken. Sanders ervaring met Franse oldtimers die volgens de verkopers in goede staat zouden zijn maar in de praktijk heel erg tegenvielen, gold niet voor deze auto. Hij was gewoon in goede staat, met één uitzondering: de bekleding van de banken. Maar dat kwam omdat de eigenaar nog nooit aan een geschikte stof had kunnen komen.
Binnen een half uur was de koop gesloten, en nog een uurtje later waren we op weg naar Nederland: ik in mijn nieuwe aanwinst en Sander er achteraan met zijn eigen auto. Onderweg eenmaal overnacht in Reims.

 
            De vorige eigenaar, Mons. Masullo                                          De auto wordt naar buiten gereden

 
      Op weg naar Nederland, bij een Franse tolweg                          Mijn Peugeot en Versailles broederlijk bijeen
 

In het  logboek op deze site leest u over de verdere lotgevallen van mijn Versailles.